මතක පොත වැසෙයි කාරියකරවන පෙරළා යයි
ඒ කාලෙ දිනමිණ ප්‍රධාන උප කර්තෘ වුණේ මං. කොතලාවලගේ පැමිණීම ගැන ‘සර් ජෝන් පෙරළා පැමිණේ’ යනුවෙන් ශීර්ෂ පාඨයක් යොදලා, මං ප්‍රවෘත්තිය ඉදිරිපත් කළා. ඒ කාලෙ දිනමිණ පළමු මුද්‍රණය හවස 6.30 වන විට සූදානම් කරනවා. එස්මන්ඩ් වික්‍රමසිංහ මහත්තයා ‘පෙරළා පැමිණේ’ කියන වචනය දැකලා බයවෙලා.
ඩැනියෙල් ෆ්‍රැන්සිස් කාරියකරවන හෙවත් ඩී.එෆ් කාරියකරවන නම් චරිතය මට මුලින්ම දැන හඳුනාගන්න ලැබෙන්නේ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ප්‍රධාන පුස්තකාල පරිශ්‍රයේදී. ඒ මීට අවුරුදු පහකට විතර කලින්. නිර්දේශිත අධ්‍යාපන පත පොත අතරේ මට දැනුන අලසබව මගහැරවා ගන්න ක්‍රමයක් හොයමින් දෙවැනි තට්ටුවෙන් තුන්වැනි තට්ටුවට ගොඩවැදිලා එහි නවකතා පොත් ගොන්න අතරේ එහාට මෙහාට ගිය හැටිත්, දුහුවිලි බැඳුණ පොත් රාක්කයක කෙලවරම තිබුන 'මතක පොතෙන් තවත් ටිකක්' නමින් වූ පොතක් රැගෙන කියවපු හැටිත් මට අද වගේ මතකයි. ඒ මම ඔහුව මුණ ගැහුණ පළමු වතාව.
මීගමුවේ කුරණ ප්‍රදේශයේ ජීවිතයේ කුඩා අවදිය ගත කළ සමය, පේරාදෙණිය ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාලයේ ජීවිතය, දිණමිණ සිළුමිණ සහ ජනතා පත්‍රවල ඔහුගේ වෘත්තීය ජීවිතය වැනි අවස්ථාවල ඔහු ලැබූ අත්දැකීම්වලින් ඒ මතක පොත පිරිලා තිබුනා. ඔහුගේම වචනවලින් නම් ඒවා 'හොඳ රහට' කියවිය හැකි අත්දැකීම් ගොන්නක් ඒ වගේම රට තොට ගැන දැන ඉගෙනගත හැකි මාර්ගෝපදේශනයක්. 'මතක පොතෙන් තවත් ටිකක්' කියවීමෙන් අැරඹුන මතක කියවීම අවසන් වුනේ ඔහුගේ දසක සතක මතක, මතක පොතේ ඉතිරි හරිය, සහ තව තවත් මතක කියන පොත් තුනත් අැතුළත්ව මතක පොත් හතරම කියවීමෙන්.
මේ මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත් මතක පොත් දැකපු විදිය.
"සමකාලීන සිංහල පොතක් අතට ගනිමි. දේශපාලනඥයකුගේ ආත්ම චරිත කතාවකි. ගන්ට පලක් නැත. පම්පෝරි විනා. තවත් පොතක් අතට ගතිමි. ඒ ද ආත්ම චරිත කතාවකි. ප්‍රවීණ මාධ්‍යවේදියකු ගේ ය. වත්මන් සිංහල සාහිත්‍යය නමැති නිරුදක කතරට වන් වතුර මලක් සදිසි ය. කතා නායකයා නම් ඩී.එෆ්. කාරියකරවන ය. කාරියකරවනයන් ගේ බස් වහර බෙහෙවින් අපූරු ය. කෙටි ය. වියත් ය. නිරවද්‍යය. හෘදය ග්‍රහනී ය. මෙවැනි කරුණු නිසාත් ඒවා කියන මනරම් ආකාරය නිසාත් දසක සතක මතක නමැති ළගන්නා මැයෙන් යුතු මේ කෘතිය අතට ගත් කල්හි බිම තැබීමට සිත් නොදේ. කාරියකරවනයන් ගේ ස්වයං ලිඛිත චරිතාපදානය කියවීමෙන් මහත් පල මහානිශංස ලද හැක."
ඩී.එෆ්. කාරියකරවන ශ්‍රී ලංකා පත්ර කලා ඉතිහාසය තුල අග්‍රගන්‍ය සලකුනක් ලෙස සදා සැලකෙනු අැත. ලංකාදීපයේ සිරි රණසිංහ මෙන්ම දිවයිනේ මෙරිල් පෙරේරාත් පත්ර කලා ලෝකයේ නම රැන්දූ තවත් බොහෝ දෙනෙකුටත් ඩී.එෆ්. කාරියකරවන සිය මුල් ගුරුවරයාය. ඔහු අාරම්භයේ සිට අවසානය දක්වාම සිංහල භාෂාවේ නිවැරදි ව්‍යවහාරය පිළිබඳ ප්‍රායෝගික දැක්මකින් යුතුව කටයුතු කළ අයෙකි. මීට කලකට ඉහතදී දිනමිණ පුවත්පත සමග සංවාදකදි සිංහල භාෂාවේ වර්තමාන ඉරණම ගැන ඔහු අතිශය නිවැරදි විග්‍රහයක් ඉදිරිපත් කළේය.
"ශ්‍රී ලංකාවේ හිටපු අවසාන සුදු අධ්‍යාපන අධ්‍යක්‍ෂතුමා කනිෂ්ඨ විභාගයට අනිවාර්ය විෂයයන් දෙකක් වෙලා තිබුණු සිංහල හා ගණිතය වෛකල්පිත විෂයයන් බවට පත් කළා. එතැන් පටන් ළමයි වෙනත් විෂයයන් හදාරලා විභාග පාස් කළා. ඔවුන් ගුරුවරු වුණා. ඒ අය තමයි ඊළඟ පරම්පරාවලට උගන්වන්නේ. හරි විදිහට උගන්වන්න ගුරුවරුන්ටත් දැනුමක් නැතිකොට කොහොමද ළමයි හරි විදිහට ඉගෙන ගන්නේ. එතැනින් තමයි පිරිහීම පටන් ගත්තේ. ඒ පිරිහීම කොතරම්දැයි කියනවා නම් අද පත්තරේකට රස්සාව දෙන්න භාෂාව දන්න කෙනෙක් හොයා ගන්න බෑ. ඒ නිසා ඔය කාව හරි ගන්නවා. ඒ හින්දා අද මාධ්‍යයේ ඉන්න බොහෝ දෙනෙකුට භාෂාව බෑ. භාෂාව මරනවා. භාෂාව හදන්න ඕනෑ. ඒක අමාරු දෙයක්. අලුත් පත්තර රැල්ල විසින් අමුතු ම මාදිලියේ භාෂා භාවිතයකට ගිහිල්ලා. ඉතින් අපේ භාෂාව ඉතිරි වෙයි ද?"
උත්තරීතර ව්‍යවස්ථාදායකය අැතුලේ මහජන නියෝජිතයන් 'නයිට ගැසීම' වැනි හෝන්දු මාන්දු සිදුවීම්වලින් ගහණ දිනයක රටේ තව තවත් අලකලංචි දැකීමට පෙර ඔහු සියල්ල හැරදා ගියේය. එතෙක්ම ඔහු පත්ර කලා ලෝකය තුල සැලකුනේ ජීවමාන ජ්‍යේෂ්ඨතම ප‍්‍රවෘත්ති පත්ර කලාවේදියා වශයෙනි. මියයන විට ඔහුට වයස අවුරුදු 94 කි.
වයස 94 ක් යනු පෑනක් පැන්සලක් අතින් අල්ලන්නට හෝ වාරු නැති මහලු වයසකි. කාරියකරවනටද එය එසේම විය. අවසාන භාගයේ ඔහු ලියන දේ ඔහුටම කියවා ගත නොහැකි තරමට ඔහු දුර්වල වූ බව සඳහන්ය. එහෙත් ඔහුගේ ධෙෙර්යය එයින් දුර්වල නොවිනි. ලංකාදීප පුවත්පතට ‘කාරිගේ තීරුව’ නමින් ඔහු ලියූ කොලම අවසන් වරට ඊයේ (අප්‍රේල් 20 සඳුදා) පළවිය.
මාස්ටර් සර් නිර්මාණය කළ නිමල් මෙන්ඩිස් මීට දින කිහිපයකට පෙර ඔහුගේ ජීවිත ගමන අවසන් කළේය. හරූන් ලන්ත්‍රාද යන්නම ගියේය. +Maathalan නිමල් මෙන්ඩිස් ගැන ලියමින් Return If Possible යැයි සඳහන් කර තිබුනේය. ඩී.එෆ් කාරියකරවන ගැන මට කියන්නට අැත්තේද එයමය.
යළිත් ආ හැකි නිසා නොවේද ඔහු යන්නේ ? නොගියොත් යළිත් ආ නොහැකිය. යාම හොඳයි. ගොස් ඊම ද හොඳයි. ලොව ඇත්තේ යාම ඊමය. නෑවිත් යන්ට බැරිය. නොගොස් එන්ට බැරිය. ~ සරත්චන්ද්‍ර -මලවුන්ගේ අවුරුදුදා
ඩැනියෙල් ෆ්‍රැන්සිස් කාරියකරවන හෙවත් ඩී.එෆ් කාරියකරවන නම් චරිතය මට මුලින්ම දැන හඳුනාගන්න ලැබෙන්නේ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ප්‍රධාන පුස්තකාල පරිශ්‍රයේදී. ඒ මීට අවුරුදු පහකට විතර කලින්. නිර්දේශිත අධ්‍යාපන පත පොත අතරේ මට දැනුන අලසබව මගහැරවා ගන්න ක්‍රමයක් හොයමින් දෙවැනි තට්ටුවෙන් තුන්වැනි තට්ටුවට ගොඩවැදිලා එහි නවකතා පොත් ගොන්න අතරේ එහාට මෙහාට ගිය හැටිත්, දුහුවිලි බැඳුණ පොත් රාක්කයක කෙලවරම තිබුන 'මතක පොතෙන් තවත් ටිකක්' නමින් වූ පොතක් රැගෙන කියවපු හැටිත් මට අද වගේ මතකයි. ඒ මම ඔහුව මුණ ගැහුණ පළමු වතාව.
මීගමුවේ කුරණ ප්‍රදේශයේ ජීවිතයේ කුඩා අවදිය ගත කළ සමය, පේරාදෙණිය ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාලයේ ජීවිතය, දිණමිණ සිළුමිණ සහ ජනතා පත්‍රවල ඔහුගේ වෘත්තීය ජීවිතය වැනි අවස්ථාවල ඔහු ලැබූ අත්දැකීම්වලින් ඒ මතක පොත පිරිලා තිබුනා. ඔහුගේම වචනවලින් නම් ඒවා 'හොඳ රහට' කියවිය හැකි අත්දැකීම් ගොන්නක් ඒ වගේම රට තොට ගැන දැන ඉගෙනගත හැකි මාර්ගෝපදේශනයක්. 'මතක පොතෙන් තවත් ටිකක්' කියවීමෙන් අැරඹුන මතක කියවීම අවසන් වුනේ ඔහුගේ දසක සතක මතක, මතක පොතේ ඉතිරි හරිය, සහ තව තවත් මතක කියන පොත් තුනත් අැතුළත්ව මතක පොත් හතරම කියවීමෙන්.
මේ මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත් මතක පොත් දැකපු විදිය.
"සමකාලීන සිංහල පොතක් අතට ගනිමි. දේශපාලනඥයකුගේ ආත්ම චරිත කතාවකි. ගන්ට පලක් නැත. පම්පෝරි විනා. තවත් පොතක් අතට ගතිමි. ඒ ද ආත්ම චරිත කතාවකි. ප්‍රවීණ මාධ්‍යවේදියකු ගේ ය. වත්මන් සිංහල සාහිත්‍යය නමැති නිරුදක කතරට වන් වතුර මලක් සදිසි ය. කතා නායකයා නම් ඩී.එෆ්. කාරියකරවන ය. කාරියකරවනයන් ගේ බස් වහර බෙහෙවින් අපූරු ය. කෙටි ය. වියත් ය. නිරවද්‍යය. හෘදය ග්‍රහනී ය. මෙවැනි කරුණු නිසාත් ඒවා කියන මනරම් ආකාරය නිසාත් දසක සතක මතක නමැති ළගන්නා මැයෙන් යුතු මේ කෘතිය අතට ගත් කල්හි බිම තැබීමට සිත් නොදේ. කාරියකරවනයන් ගේ ස්වයං ලිඛිත චරිතාපදානය කියවීමෙන් මහත් පල මහානිශංස ලද හැක."
ඩී.එෆ්. කාරියකරවන ශ්‍රී ලංකා පත්ර කලා ඉතිහාසය තුල අග්‍රගන්‍ය සලකුනක් ලෙස සදා සැලකෙනු අැත. ලංකාදීපයේ සිරි රණසිංහ මෙන්ම දිවයිනේ මෙරිල් පෙරේරාත් පත්ර කලා ලෝකයේ නම රැන්දූ තවත් බොහෝ දෙනෙකුටත් ඩී.එෆ්. කාරියකරවන සිය මුල් ගුරුවරයාය. ඔහු අාරම්භයේ සිට අවසානය දක්වාම සිංහල භාෂාවේ නිවැරදි ව්‍යවහාරය පිළිබඳ ප්‍රායෝගික දැක්මකින් යුතුව කටයුතු කළ අයෙකි. මීට කලකට ඉහතදී දිනමිණ පුවත්පත සමග සංවාදකදි සිංහල භාෂාවේ වර්තමාන ඉරණම ගැන ඔහු අතිශය නිවැරදි විග්‍රහයක් ඉදිරිපත් කළේය.
"ශ්‍රී ලංකාවේ හිටපු අවසාන සුදු අධ්‍යාපන අධ්‍යක්‍ෂතුමා කනිෂ්ඨ විභාගයට අනිවාර්ය විෂයයන් දෙකක් වෙලා තිබුණු සිංහල හා ගණිතය වෛකල්පිත විෂයයන් බවට පත් කළා. එතැන් පටන් ළමයි වෙනත් විෂයයන් හදාරලා විභාග පාස් කළා. ඔවුන් ගුරුවරු වුණා. ඒ අය තමයි ඊළඟ පරම්පරාවලට උගන්වන්නේ. හරි විදිහට උගන්වන්න ගුරුවරුන්ටත් දැනුමක් නැතිකොට කොහොමද ළමයි හරි විදිහට ඉගෙන ගන්නේ. එතැනින් තමයි පිරිහීම පටන් ගත්තේ. ඒ පිරිහීම කොතරම්දැයි කියනවා නම් අද පත්තරේකට රස්සාව දෙන්න භාෂාව දන්න කෙනෙක් හොයා ගන්න බෑ. ඒ නිසා ඔය කාව හරි ගන්නවා. ඒ හින්දා අද මාධ්‍යයේ ඉන්න බොහෝ දෙනෙකුට භාෂාව බෑ. භාෂාව මරනවා. භාෂාව හදන්න ඕනෑ. ඒක අමාරු දෙයක්. අලුත් පත්තර රැල්ල විසින් අමුතු ම මාදිලියේ භාෂා භාවිතයකට ගිහිල්ලා. ඉතින් අපේ භාෂාව ඉතිරි වෙයි ද?"
උත්තරීතර ව්‍යවස්ථාදායකය අැතුලේ මහජන නියෝජිතයන් 'නයිට ගැසීම' වැනි හෝන්දු මාන්දු සිදුවීම්වලින් ගහණ දිනයක රටේ තව තවත් අලකලංචි දැකීමට පෙර ඔහු සියල්ල හැරදා ගියේය. එතෙක්ම ඔහු පත්ර කලා ලෝකය තුල සැලකුනේ ජීවමාන ජ්‍යේෂ්ඨතම ප‍්‍රවෘත්ති පත්ර කලාවේදියා වශයෙනි. මියයන විට ඔහුට වයස අවුරුදු 94 කි.
වයස 94 ක් යනු පෑනක් පැන්සලක් අතින් අල්ලන්නට හෝ වාරු නැති මහලු වයසකි. කාරියකරවනටද එය එසේම විය. අවසාන භාගයේ ඔහු ලියන දේ ඔහුටම කියවා ගත නොහැකි තරමට ඔහු දුර්වල වූ බව සඳහන්ය. එහෙත් ඔහුගේ ධෙෙර්යය එයින් දුර්වල නොවිනි. ලංකාදීප පුවත්පතට ‘කාරිගේ තීරුව’ නමින් ඔහු ලියූ කොලම අවසන් වරට ඊයේ (අප්‍රේල් 20 සඳුදා) පළවිය.
මාස්ටර් සර් නිර්මාණය කළ නිමල් මෙන්ඩිස් මීට දින කිහිපයකට පෙර ඔහුගේ ජීවිත ගමන අවසන් කළේය. හරූන් ලන්ත්‍රාද යන්නම ගියේය. +Maathalan නිමල් මෙන්ඩිස් ගැන ලියමින් Return If Possible යැයි සඳහන් කර තිබුනේය. ඩී.එෆ් කාරියකරවන ගැන මට කියන්නට අැත්තේද එයමය.
යළිත් ආ හැකි නිසා නොවේද ඔහු යන්නේ ? නොගියොත් යළිත් ආ නොහැකිය. යාම හොඳයි. ගොස් ඊම ද හොඳයි. ලොව ඇත්තේ යාම ඊමය. නෑවිත් යන්ට බැරිය. නොගොස් එන්ට බැරිය. ~ සරත්චන්ද්‍ර -මලවුන්ගේ අවුරුදුදා
